به گزارش فارس،حقوق فروردین بازنشستگان براساس سال گذشته به حساب‌های آنها واریز شده است وحداکثر تا خرداد حقوق مستمری‌بگیران بر اساس مصوبه دولت با 25 درصد افزایش پرداخت و مابه‌التفاوت ماه‌های گذشته همراه با حقوق به حساب‌ آن‌ها واریز می‌شود. چرا تا خرداد.؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

روزهای 10 و 11 فروردین، خانواده های فعالین کارگری بازداشتی و جمعی از مردم در اعتراض به بازداشت اعضای کمیته ی هماهنگی در مقابل دادگاه انقلاب سنندج حضور پیدا کردند و خواهان آزادی عزیزانشان شدند.

نیروهای امنیتی و انتظامی با حضور در محل تجمع آنان از تجمع کنندگان خواستند تا به این تجمع پایان داده و آنجا را ترک کنند؛ اما با بی اعتنایی حاضرین رو برو شدند و در نهایت چند نفر از حاضرین به عنوان نماینده با دادستان کل آقای جواهری ملاقات کرده و وی نیز به نماینده ها وعده داد تا پایان تعطیلات که 16 فروردین می باشد تحقیقات در باره پرونده بازداشت شدگان را به اتمام برسانند.

لازم به ذکر است که حاضرین اعلام کردند که اگر در موعد مقرر جوابی قطعی به آنان داده نشود به تجمع خود مقابل دادگاه انقلاب ادامه خواهند داد.

بر اساس خبر دریافتی کارفرما و سهام دار جدید پتروشیمی کردستان آقای کابله سوری  تعداد 10 نفر از کارگران باسابقه این شرکت را از کار اخراج کرد. بر اساس همین گزارش  کارگران این شرکت در تاریخ پانزدهم اسفند ماه سال گذشته به دلیل مطالبات و دستمزدهای معوقه خود به مدت 12 روز دست از کار کشیدند که این اعتصاب بدون نتیجه ای برای کارگران اعتصابی پایان پذیرفت.

لازم به ذکر است که آقای کابله سوری یکی از کارفرمایان و سهام دار کارخانه احیاء صنعت نیز می باشد که چند ماه پیش اکثر کارگران خود را به دلیل کم شدن فروش تولیدات کارخانه از کار اخراج کرده بود.

  بر اساس گزارشهای رسمی، در بهمن‌ماه سال گذشته حداقل هزینه یک خانواده چهار نفره بالغ بر 25 میلیون ریال بوده است.
 این هزینه‌ها بر اساس نرخ دولتی کالاهایی است که در سبد نیازهای خوراک، پوشاک و مسکن کارگران به عنوان اقلام ضروری تعریف و محاسبه شده‌اند.
درخصوص سبد هزینه‌های خوراکی: در این سبد 18 قلم کالای اساسی برگزیده جای دارد که سرانه مصرفی هرکدام برای هر نفر با توجه به استاندارهای وزارت بهداشت تعیین شده است.
  کالاهای موجود در این سبد مصرفی شامل نان، برنج، حبوبات، ماکارانی، سیب زمینی، سبزی، مرغ، ماهی، گوشت قرمز، تخم مرغ، سایر سبزیجایت، شیر، ماست، کره، پنیر، روغن و قند و شکر است.
بر این اساس تنها در بهمن‌ماه سال جاری هزینه این 18 کالای خوراکی برگزیده بانرخ دولتی بالغ بر 5 میلیون ریال و با نرخ آزاد بالغ بر 7 میلیون ریال بوده است. وی افزود: در یازدهمین ماه سال سبد کالاهای مصرفی یک خانواده چهارنفری در حالی به نرخ دولتی تا 25 میلیون ریال برآورد می‌شود که حداقل دستمزد کارگران از ابتدای سال مبلغ ثابت 398 میلیون ریال تعیین شده است.
  با یادآوری اینکه مطابق ماده 41 قانون کار مبنای تعیین حداقل مزد کارگران هزینه‌های اولیه یک خانواده متوسط است، براین اساس حداقل هزینه‌های زندگی شش برابر بیشتر از حداقل درآمد تعریف شده است.
نماینده کانون شوراهای اسلامی کار در کمیته دستمزد نحوه محاسبه رقم بیست و پنج میلیون ریال را با تهیه جدول‌هایی تشریح کرده است:

کارگری در بخش‌های مختلف در اذهان عمومی همواره به عنوان یکی از پرخطر ترین و البته سخت ترین مشاغل شناخته می‌شود. بسیاری از کارگران در طول ساعات کاری خود با ابزاری که همواره امکان آسیب زدن به آن‌ها را دارد مواجه هستند و بسیاری از آنان باید در شرایطی سخت مانند کار در دل زمین یا در ارتفاع ساعات کاری خود را بگذرانند. سؤال این است که مسئولان و کارفرمایان تا چه حد بسترهای لازم برای رعایت ایمنی این قشر از جامعه فراهم می‌کنند؟

  هم اکنون بیش از 37 درصد حوادث کار در کل کشور مربوط به کارگران ساختمانی است، این در حالی است که استاندارد جهانی آن 17 و در کشورهای توسعه یافته کمتر از 10 درصد است.

  کارگران ساختمانی هر روز با خطر سقوط از ساختمان، آسانسور و پله‌ها رو به‌رو هستند، متاسفانه نهادهای ذیربط مانند وزارتخانه، شهرداری‌ها یا سازمان‌های نظام مهندسی توجه لازم به امر ایمنی در محل کار نمی‌کنند.

مسئله ایمنی کار در کارخانجات بهتر از کارگران ساختمانی است اما به نسبت استاندارد‌ها در این مراکز هم پایین است.

به هر حال قطعا برای ما تصور اینکه کارگری باشیم که به دلیل سقوط از ارتفاع، سقوط در چاه‌ها، بریده شدن دست یا انگشت‌ها و یا از دست دادن سلامتی به دلیل حوادث حین کار دیگر نمی‌توانیم کار کنیم و اتفاقا در زمان بازنشستگی نیز تنها حداقل حقوقمان را دریافت خواهیم کرد، تصوری بسیار بسیار سخت و تلخ است.

مطمئنا مسائل ذکر شده در این نوشته بخش کوچکی از مشکلات جامعه کارگری است، مسلما با وجود این شرایط و به نقل از مدیر اجرایی سابق خانه کارگر قم مشکلات کارگری تمامی ندارد و یقینا کارگران بیش از همیشه به تصمیمات مناسب و مدبرانه مسئولان احتیاج دارند.

اگر مسئول نهادی مرتبط به امورکارگری هستیم یا در نقش کارفرما به کشور خود خدمت می‌کنیم یادمان باشد تا زمانی که کارگران نباشند، روند تولیدی نیز وجود نخواهد داشت و ما نیز مسئول نهادی که وجود خارجی ندارد و کارفرمایی که خودش نمی‌تواند کار یدی انجام دهد نخواهیم بود.

اگر هیچ یک از نقش‌های ذکر شده در پاراگراف قبل را نیز نداریم لازم است که آگاهی بیشتری نسبت به زحمات کارگران و مشکلات آن‌ها داشته باشیم و در نظر بگیریم که همیشه برای ادامه زندگی و به دست آوردن اقلام مختلف، انرژی‌های مختلف و خانه‌های خود به این زحمات احتیاج داریم.

و نهایتا اگر کارگر مشغول به کار در بخشی بوده یا از کار اخراج شده و یا شاید بازشسته هستیم، لازم است که نه تنها کار خود را در مرتبه‌ای پایین تر از دیگر مشاغل ندانیم، بلکه بیش از پیش از ارزش‌های بدیهی و مسلم این شغل آگاه شویم و باوجود شرایط سخت کنونی فرزندانمان را نیز از مرتبه بالا و پر اهمیت این شغل آگاه کنیم.


سؤال پایانی این است که آیا نمی‌توان با نظارت بیشتر و وضع قوانین قوی ترمشکلات جامعه عظیم کارگری را از قبل پیش بینی کرد تا این روزها که بهار هست و ایام عید و شادی محسوب می‌شود، برای کارگران و خانواده‌هایشان با تلخی همراه نباشد؟

کارگران شرکت آهنگری تراکتورسازی تبریز از اخراج 100 کارگر این شرکت و ایجاد فضای تهدید و رعب و وحشت در محیط کارگری خبر می دهند.

 این کارگران در پی اعتراضات اخیر و عدم پیگیری وعده های داده شده، با ارسال نامه ای برای رسانه ها تاکید کردند: مسئولانی که همیشه از عدالت در جمهوری اسلامی دم می زنند چرا به داد ما نمیرسند!!

کارگران شرکت آهنگری تراکتورسازی تبریز به دنبال حضور یک مدیر سپاهی که با لباس نظامی به محل کارخانه می آید، با اخراج های پی در پی از جمله اخراج 100 کارگر رو به رو شده و مابقی کارگران هم در حالت رعب و وحشت و تهدید و انگشت نگاری قرار گرفته اند.

آنها اکنون خواستار توجه به مشکلات خود شده و از رسانه ها خواسته اند تا صدای اعتراضشان باشند. این کارگران می نویسند: اکنون ما کارگران آهنگری تراکتورسازی نه توان و روحیه کار داریم و نه هیچ امنیت شغلی و فقط انتظار روز اخراجمان را می کشیم، این تهدیدها و قدرت طلبی ها بهمراه عدم پرداخت حقوق و مزایا باعث شده است که کارگران در خفقگان و سکوت کار کنند و از ترس برخوردهای ظالمانه این سرهنگ بازنشسته هیچ حرفی برای احیای حقوق خود نزنند.

آنها می گویند: کارگران در ایران با این اندیشه می خوابند که صبح حکم اخراجشان خواهد آمد. آیا کارگران که قشر زحمت کش هستند همیشه باید در اضطراب و استرس زندگی کنند؟ باید همیشه شرمنده خانواده هایشان باشند؟