در میان کلی‌گویی‌ها و شعارهای قافیه‌دار و غالبا خالی از معنای نامزدهای ریاست جمهوری که این روز‌ها از در و دیوار رسانه‌ها و اعصاب ما بالا می‌روند، اشاره دقیق یکی از آنان به مطالبه? مشخص و دقیق جامعه مزدبگیر ایرانی، اتفاق خوشایندی است.
حسن روحانی گفته است در صورت رئیس جمهور شدن، دستمزد کارگران را متناسب با تورم افزایش می‌دهم.
آنچه می‌توان از این وعده فهمید تعهد سنگین و مسئولانه‌ای است که یک کاندیدای ریاست جمهوری برای اولین بار برای دولت‌اش ایجاد می‌کند.
حسن روحانی به کارگران و تمامی جامعه مزد بگیر ایرانی که طی دو سال گذشته با ثابت ماندن درآمدشان و در عین حال سعود نرخ دلار و ارز (و هزار کالای مصرفی و غیر مصرفی دیگر که در مخیله بگنجد – و‌گاه نگنجد)، در سرسره سقوط قرار گرفته‌اند، متعهد شده است غرامت کاهش ارزش دستمزدشان - که نشانه ضعف دولت‌اش خواهد بود - را با ایجاد تناسب میان تورم و دستمزد به آنان بپردازد.
در پس این وعده، روحانی فروتنانه کارگران را مخاطب قرار داده و پذیرفته است که دولت مسئول حفظ قدرت معیشتی آنان در شرایط تورمی است.
این مسئولیت پذیری، روحانی را در مقابل آن سفسطه رایج و البته مهمل کسانی قرار می‌دهد که در رسانه‌ها و تریبون‌هایشان افزایش دستمزد کارگران را عامل تورم اقتصادی جار می‌زنند.
ما چه قصد داشته باشیم به او رای بدهیم و چه رای ندهیم، وظیفه داریم این مسئولیت‌پذیری را ببینیم.
.jpg)
